ابر

زیر چتر آسمان تنها می شود تو را دید و گریست ابر هم که نباشد سو سوی ستاره ها گواه دل تاریک من هست

صدای قطرات آب می آید، از چشمه ای ابری که به حالم می گرید وا پس نهادم از این روزگار می خواهم پاهایم را استوار بر روی لغزشگاه خیال بردارم…