خیس

زمین خیس شده است از نم اشک های روزانه ما آقا بیا و مرحم چشم های به انتظار نشسته مان شو بیا و سکوت ابرهای بهم فشرده انتظار را بشکن…

نَم نَمک کاغذم خیس می شد؛ و من نمی دانستم چرا در این اوصاف به چه خاطر آزرده ام... گر می روم یا می نگرم می رسم به تماشای رویایی…