هوا – جاوید قدیمی

هر چه گویم کذب محض است اگر از دیدن تو بیزارم گاه گاهی به هوای لب خندان تو می گریم (بیشتر…)

هوا ابری که می شود پنجره ی اتاقم نقره ای می شود آن را هم دوست دارم نمی خواهم هوا آلوده شود آخر پنجره ام مدال برنز می گیرد!

هوا به سردی می گراید؛ اما دل های ما باید از گرمی روشنایی بخش ِ چون او متبلور شود. خود را به او که هر چیز و هر آنچه که…