زمان باد

اگر از روزهایم گله نداشته باشم؛ از چه و که گله مند باشم؟ حال آنکه من باید از خود گله داشته باشم، من که دانسته یا ندانسته خواستم که اینگونه شود روزگارم.

وانگهی باید از “زمان باد” گله داشته باشم که هرچه به من داد با خود بُرد.

… این جا همان جاست که پروانه ها نه در شوق پرواز و نه شیفته ترنم باد، بلکه عاشقانه در حلاوت نور می رقصند.